Etiologia i epidemiologia tendinopatii ścięgna Achillesa

Tendinopatia ścięgna Achillesa może dotyczyć wielu osób, od sportowców po osoby ćwiczące rekreacyjnie, a nawet osoby nieaktywne fizycznie. W około jednej trzeciej przypadków dotyka osoby niebędące sportowcami. Tendinopatia ścięgna Achillesa rozwija się w wyniku interakcji pomiędzy czynnikami zewnętrznymi oraz wewnętrznymi. Przykładami czynników wewnętrznych są unaczynienie ścięgna, dysfunkcje mięśnia brzuchatego łydki i mięśnia płaszczkowatego, wiek, płeć, masa i wzrost ciała, stopa wydrążona i boczna niestabilność stawu skokowego. Uważa się, że nadmierny ruch tyłostopia w płaszczyźnie czołowej, zwłaszcza boczne uderzenie piętą z kompensacyjną pronacją, powoduje „ubijanie” ścięgna Achillesa i predysponuje je do tendinopatii. Czynnikami zewnętrznymi, które mogą predysponować do wystąpienia tendinopatii ścięgna Achillesa u sportowców są zmiany wzorca treningowego, zła technika, przebyte kontuzje, obuwie oraz trening na twardych, śliskich lub pochyłych nawierzchniach.