Ból szyi

Istnieje duża różnorodność interwencji fizjoterapeutycznych,  które z   powodzeniem mogą być stosowane u pacjentów z dysfunkcjami odcinka szyjnego kręgosłupa.  Większość z nich posiada  bardzo dobrze udokumentowaną  skuteczność w pracach naukowych o wysokiej jakości, co dodatkowo wspiera zasadność ich stosowania. Niezależnie jednak od tego jak dobrze jest udokumentowana skuteczność różnych interwencji terapeutycznych, źle dobrana procedura lecznicza do problemu funkcjonalnego pacjenta może okazać się nieskuteczna lub pogorszyć jego stan zdrowia.

Aktualne wytyczne  dotyczące  klinicznej praktyki  leczenie bólu szyi  zalecają  dóbr  technik terapeutycznych  w zależności od  ropoznanej dysfunkcji zgodnej z ICF.

Stosowanie manipulacji oraz mobilizacji segmentów szyjnych ma dobrze udokumentowaną skuteczność i na pewno są warte rozważenia podczas terapii bólów szyi oraz głowy. Należy jednak mieć świadomość, że potencjalne korzyści ze stosowania tych dwóch procedur będą zdecydowanie większe jeżeli połączy się je z odpowiednimi ćwiczeniami terapeutycznymi. A terapii dysfunkcji szyjnych zalecane są również manipulacje oraz mobilizacje segmentów piersiowych, zwłaszcza tych górnych, które tworzą przejście szyjno-piersiowe.  Uważa się, ze ograniczenie swobody ruchu w tym obszarze może być jednym z czynników  sprzyjającym rozwijaniu się zaburzeń mięśniowo-szkieletowych szyi. Największe korzyści z manipulacji oraz mobilizacji segmentów piersiowych mogą czerpać pacjenci z dolegliwościami szyi oraz bólem promieniującym.

Techniki rozluźniania tkanek miękkich, jak np. stretching, również mogą być stosowane u pacjentów z bólem szyi.  Zgodnie z wynikami badań korzyści z rozluźniania tkanek miękkich są porównywalne do efektów mobilizacji lub manipulacji.  Najistotniejsze jest dobranie   wycelowanej interwencji na podstawie wcześniejszej oceny funkcjonalnej. Zaleca się  rozważenie następujących mięśni: przedniego, środkowego oraz tylnego pochyłego, górnej części mięśnia czworobocznego grzbietu, dźwigacza łopatki, piersiowego mniejszego oraz większego.

Zadaniem treningu siły, wytrzymałości oraz koordynacji mięśniowej jest poprawa  funkcji głębokich mięśni szyi.  Korzyści wdrożenia specyficznego treningu terapeutycznego są znacznie większe niż  samodzielne manipulacje, mobilizacje czy też techniki rozluźniające tkanki miękkie. Tego rodzaju interwencja zalecana jest dla wszystkich rodzajów  dysfunkcji szyi.

Techniki mobilizacji  nerwów (neuromobilizacje) zalecane są w przypadku pacjentów doświadczających bólu szyi z  bólem promieniującym. Wykazano, że ich skuteczność w redukowaniu bólu  jest porównywalna z interwencjami o charakterze manipulacji oraz mobilizacji.

Bardzo ważnym elementem terapii jest edukacja pacjenta dotycząca jego problemu zdrowotnego. Edukacja powinna być przede wszystkim ukierunkowana na jego aktywny udział w procesie terapeutycznym. Można to osiągnąć przez rozbudowywanie programu autoterapii oraz zachęcanie pacjenta to podejmowania różnych aktywności ruchowych, adekwatnych do poprawiającego się stany funkcjonalnego.