Etiologia i epidemiologia zerwań ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
Zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego są najczęstszymi zerwaniami w obrębie stożka rotatorów. Przyczyny zerwań ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego są wieloczynnikowe. Zalicza się do nich wiek i związane z nim zmiany degeneracyjne ścięgna, mikrourazy będące następstwem powtarzanych przez lata czynności ponad poziomem głowy, a także makrourazy w postaci upadku na ramię.
Objawy zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
Objawy związane z zerwaniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego najczęściej obejmują: ból zlokalizowany w przednio-bocznej lub górnej części ramienia oraz barku, który może występować w spoczynku, podczas leżenia na chorym boku, a także podczas ruchów unoszenia i opuszczania ramienia. Bardzo często występuje również osłabienie ramienia. Współistniejące ograniczenie ruchów powyżej poziomu barku, najczęściej związane jest z bólem lub brakiem siły w wyniku całkowitego zerwania ścięgna. Do rzadziej występujących objawów należą krepitacje oraz uczucie niestabilności.
Diagnostyka zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
Oprócz wywiadu i standardowego badania przedmiotowego, głównymi testami klinicznymi wykorzystywanymi rozpoznawania zerwań mięśnia nadgrzebieniowego są testy: „empty can”, Hawkins`a, Neer`a. oraz opadającego ramienia. Część z nich wykorzystywana jest również do diagnozowania zespołu ciasnoty podbarkowej, co powoduje, ze mają umiarkowaną wartość kliniczną.
W przypadku niepewnej sytuacji, fizjoterapeuta może posłużyć się badaniem USG, które w doniesieniu do rezonansu magnetycznego, ma ok. 90% czułość i swoistość w rozpoznawaniu zerwań ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Może również ujawnić inne patologie naśladujące zerwania, takie jak wapniejące zapalenie ścięgna, zapalenie kaletki podnaramienno-podbarkowej, złamanie guzka większego lub zarostowe zapalenie torebki stawu ramiennego.
Przyjęto następujące kryteria rozpoznania zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego w obrazie USG:
- Bezpośrednie: brak lub hypoechogeniczna przerwa w ciągłości obecności ścięgna m. nadgrzebieniowego
- Pośrednie: objaw podwójnej warstwy korowej, objaw zapadania się tłuszczu okołokaletkowego, atrofia mięśnia
- Drugorzędowe: nieregularność warstwy korowej guzka większego, płyn w jamie stawu, płyn w pochewce ścięgna głowy długiej bicepsa
- Cowan JB, Bedi A, Carpenter JE, Robbins CB, Gagnier JJ, Miller BS. Evaluation of American Academy of Orthopaedic Surgeons Appropriate Use Criteria for the management of full-thickness rotator cuff tears. J Shoulder Elbow Surg. 2016;25(7):1100-6.
- Hughers PC, Taylor NF, Green RA. Most clinical tests cannot accurately diagnose rotator cuff pathology: a systematic review. Aust J Physiother 2008;54(3):159-70.
- Moosikasuwan J, Miller T, Burke B. Rotator Cuff Tears: Clinical, Radiographic, and US Findings. Radiographics. 2005;25(6):1591-607.
Czym jest terapia pozaustrojową falą uderzeniową? Terapia pozaustrojową falą uderzeniową (ang. Extracorporeal Shock Wave Therapy – ESWT) to nieinwazyjna forma leczenia, która stosowana jest w...
Czym jest tendinopatia ścięgna Achillesa? Tendinopatia Achillesa to choroba obejmująca ścięgno Achillesa, które łączy mięśnie łydki z piętą. Stan ten może przybierać postać ostrego zapalenia lub...
Czym jest presoterapia? Presoterapia, nazywana również przerywaną kompresją pneumatyczną (ang. Intermmitent Pneumatic Compresion – IPC), to nieinwazyjna forma leczenia wykorzystywana w odnowie...
Fizjo Orthopedica Marcin Grześkowiak
os. Bolesława Śmiałego 36 | 60-682 Poznań
NIP: 972 111 53 99
Godziny otwarcia:
poniedziałek – piątek 10:00 – 20:00
Copyright © 2023 Fizjo Orthopedica | designed by LIME FOX Marzena Zagrodna